Jan Brokken is een verteller van formaat die we vooral kennen als auteur van literaire reisverhalen en romans. Hij reisde de hele wereld over op zoek nar verhalen en trouwde met een Française in Bordeaux. Wie is deze globetrotter?
Een buitenbeentje
Jan Brokken werd op 10 juni 1949 geboren in Leiden. Zijn ouders hadden zich net gevestigd in Nederland na de overtocht uit voormalig Nederlands-Indië. Hij groeide op in het Zuid-Hollandse Rhoon, maar heeft zich als de zoon van een dominee altijd een beetje en buitenbeentje gevoeld. Ook thuis was hij anders dan de rest van het gezin, omdat hij als enige niet de oorlog en de politionele acties had meegemaakt in Nederlands-Indië en er niet was geboren zoals zijn twee oudere broers.
Journalistieke loopbaan
Brokken ging na de middelbare school naar de School voor Journalistiek in Utrecht en ging later politieke wetenschappen studeren aan de Universiteit van het Franse Bordeaux. In Bordeaux ontmoette hij ook zijn huidige vrouw Marie-Claude Hamonic die daar Franse literatuur uit de middeleeuwen studeerde. Na zijn afstuderen werkte Brokken met name als journalist. In 1973 ging hij werken voor het dagblad ‘Trouw’ waar hij voornamelijk reportages maakte. Drie jaar later stapte hij over naar de het weekblad ‘Haagse Post’. Daar deed hij vooral interviews en maakte hij portretten.
Het laatste oordeel
De portretten en interviews die Brokken maakte bij de ‘Haagse Post’ publiceerde hij in 1979 in ‘Het volle literaire leven’. Het duurde een aantal jaar voordat Brokken zich ook manifesteerde als auteur van romans. Zijn debuut verscheen in 1984 met de titel ‘De provincie’, maar zijn grote doorbraak kwam met de verhalenbundel ‘De zee van vroeger’. Met name het verhaal ‘Het laatste Oordeel’ wordt door velen gezien als één van de beste korte verhalen uit de Nederlandse literatuur. Brokken schrijft voornamelijk romans en reisverhalen geïnspireerd door vreemde landen en culturen waarin feit en fictie door elkaar lopen.